นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
4,814
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
4.81K
หมวด : แฟนฟิคไทย
อัปเดตล่าสุด : 19 เม.ย. 61 / 22:36 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
Cherprang x Music
#มิวมิวเป็นคนขี้งอน
Writer Talk :
สวัสดีชาวเรือเฌอสิคทุกคนนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกสำหรับการเขียนฟิค BNK48 ค่ะ
เราอยากลองเช็คเรทติ้งดูว่าจะมีคนสนใจไหมเลยลงเป็นวันชอตก่อน เพราะตอนนี้เราก็กำลังซุ่มเขียนเรื่องยาวอยู่ คิดไว้หลายคู่เลยค่ะ
ตอนแรกเราว่าเราจะไม่เขียนฟิค BNK48 ละ เพราะเราเองก็เขียนฟิค Twice อยู่แล้วด้วย
แต่ด้วยความเรียลของเรือแต่ละลำของวงนี้ทำให้รู้สึกคันมือยุบยิบ จนเกิดเป็นวันชอตเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ
ส่วนฟิค Twice เรายังคงเขียนอยู่นะคะ แต่ว่าด้วยความที่ห่างหายการเขียนไปสักพักใหญ่ เราเลยหลงลืมพล็อต55555
เลยเขียนได้ทีละนิดทีละหน่อย แต่ก็ยังคงเขียนอยู่ค่ะ ฝากเผื่อสำหรับคนที่ยังติดตามฟิคยาว Twice อยู่นะคะ
พูดถึง BNK48 ตอนแรกเราไม่คิดที่จะติ่งเลยค่ะ เพราะกลัวกิเลสครอบงำจนจะเสียทรัพย์ แต่สุดท้ายก็หลงเข้ามาจนได้
แถมออกยากด้วยค่ะ T^T เสียทรัพย์ไปแล้วด้วย แง
เราคามิมิโอริ โอชิปูเป้ มิวสิค ลูกพี่นะคะ เอาจริงก็ชอบทั้งวงเลย555555
ยังไงก็ขอฝากวันชอตนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจชาวเรือเฌอสิคด้วยนะคะ
ถ้าได้กระแสตอบรับดี เราก็จะเขียนวันชอตคู่อื่นๆมาลงอีก
ปล.ต้องขอโทษจริงๆสำหรับรีดที่ติดตามฟิคเราอยู่แล้ว ตอนนี้เราม.6แล้วค่ะ เรียนเยอะมาก
การบ้านมีทุกวัน แทบไม่ได้แตะคอมเลยค่ะ ถ้าสอบติดแล้วจะเคลียร์ทุกฟิคให้จบเลยนะคะ55555
เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ เราอยากติดทันตะมากๆเลย ต้องอ่านหนังสือเยอะมาก สู้!!!
สวัสดีชาวเรือเฌอสิคทุกคนนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกสำหรับการเขียนฟิค BNK48 ค่ะ
เราอยากลองเช็คเรทติ้งดูว่าจะมีคนสนใจไหมเลยลงเป็นวันชอตก่อน เพราะตอนนี้เราก็กำลังซุ่มเขียนเรื่องยาวอยู่ คิดไว้หลายคู่เลยค่ะ
ตอนแรกเราว่าเราจะไม่เขียนฟิค BNK48 ละ เพราะเราเองก็เขียนฟิค Twice อยู่แล้วด้วย
แต่ด้วยความเรียลของเรือแต่ละลำของวงนี้ทำให้รู้สึกคันมือยุบยิบ จนเกิดเป็นวันชอตเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ
ส่วนฟิค Twice เรายังคงเขียนอยู่นะคะ แต่ว่าด้วยความที่ห่างหายการเขียนไปสักพักใหญ่ เราเลยหลงลืมพล็อต55555
เลยเขียนได้ทีละนิดทีละหน่อย แต่ก็ยังคงเขียนอยู่ค่ะ ฝากเผื่อสำหรับคนที่ยังติดตามฟิคยาว Twice อยู่นะคะ
พูดถึง BNK48 ตอนแรกเราไม่คิดที่จะติ่งเลยค่ะ เพราะกลัวกิเลสครอบงำจนจะเสียทรัพย์ แต่สุดท้ายก็หลงเข้ามาจนได้
แถมออกยากด้วยค่ะ T^T เสียทรัพย์ไปแล้วด้วย แง
เราคามิมิโอริ โอชิปูเป้ มิวสิค ลูกพี่นะคะ เอาจริงก็ชอบทั้งวงเลย555555
ยังไงก็ขอฝากวันชอตนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจชาวเรือเฌอสิคด้วยนะคะ
ถ้าได้กระแสตอบรับดี เราก็จะเขียนวันชอตคู่อื่นๆมาลงอีก
ปล.ต้องขอโทษจริงๆสำหรับรีดที่ติดตามฟิคเราอยู่แล้ว ตอนนี้เราม.6แล้วค่ะ เรียนเยอะมาก
การบ้านมีทุกวัน แทบไม่ได้แตะคอมเลยค่ะ ถ้าสอบติดแล้วจะเคลียร์ทุกฟิคให้จบเลยนะคะ55555
เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ เราอยากติดทันตะมากๆเลย ต้องอ่านหนังสือเยอะมาก สู้!!!
* เกิดจากจินตนาการอันล้ำลึกของไรท์เตอร์เท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้ผู้ถูกกล่าวถึงทุกคนในเรื่องเสียหาย *
เป็นความฟินของลูกเรือตัวน้อยคนนี้ หากวันชอตนี้ทำให้เกิดข้อขัดแย้ง เกิดปัญหา เรายินดีที่จะลบวันชอตนี้ค่ะ
เป็นความฟินของลูกเรือตัวน้อยคนนี้ หากวันชอตนี้ทำให้เกิดข้อขัดแย้ง เกิดปัญหา เรายินดีที่จะลบวันชอตนี้ค่ะ
Thanks For Theme
พูดคุย ติชมได้ที่ @pixppd
ขอบคุณที่แวะเข้ามาไม่ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ :)
ขอบคุณที่แวะเข้ามาไม่ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ :)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เอปราเป็นัปันที่เ่มา
พี่เาอยเทแร์น้อๆนอื่นเสมอ ทัู้แลและอยัระเบียบให้เมมเบอร์ทุน อยรับำิม อยอบำถาม และเป็นัวลาในารไล่เลี่ยเรื่อราวบาหมาใระหว่าเมมเบอร์
พี่เาเป็นนอ่อนโยน เป็นนสุภาพ เป็นไออลให้ับเยาวนมามาย ทุนรัและนับถือพี่เาเสมือนพี่สาวแท้ๆ
ทุรั้ที่มิวสิสบาับพี่เาระหว่าถ่ายรายาร่าๆหรืออออีเว้นท์ เธอรู้สึเหมือนับในพื้นที่นั้นมีแ่พี่เาและัวเธอ ท่ามลาผู้นมามาย ท่ามลาเมมเบอร์ เอปราะเป็นบุลแรที่มิวสิมอเห็นเสมอ
สายาที่เราส่ถึัน หาเป็นนอื่น็ะิว่าเราเป็นพี่น้อที่สนิทัน ูแลัน เทแร์ันเหมือนๆับู่ทั่วไปในว แ่สำหรับเธอและเอปราแล้ว มันมีมาว่านั้น
อนลาวันพี่เอปราะเป็นหมาน้อยี้อ้อน แ่อนลาืนพี่เาะเป็นเสือุร้ายน่าลัว
ไม่มีใรรู้เรื่อราวระหว่าเราที่เิึ้น แม้แ่เพื่อนสนิทอย่าเนที่อยยุยให้พี่เอไปส่เธอที่บ้านลอ
นั่นมันี้โพรให้ระรอัๆ
วามปวร้าวที่บั้นเอวทำให้มิวสินิ่วหน้า
ใบหน้าลมนั้นแสออถึวามเ็บปวแม้ยับัวเพียเล็น้อย
“เป็นไรป่าวสิ” นที่อยู่ใล้ัวอย่าโมบายล์ทั
“ปวเอวนิหน่อยอ่ะ”
มิวสิว่า่อนะหันไปมอัปันอวที่ำลัพูสริปอานวันนี้ให้ับเมมเบอร์ทุน
นั่นไ ัวารออาารปวเอวอมิวสิน่ะ
“พี่เอๆ
สิไม่สบายอ่ะ”
โมบายล์พูึ้นหลัาที่เอปราเล่าสริปบแล้ว นถูเรียหันมาทันที
“เป็นอะไรหรอมิวมิว”
“เปล่า่ะพี่เอ” มิวสิยิ้มแห้
เอปรานั่ลที่พื้นที่ว่า้ามิวสิ เอื้อมมือไปแะที่หน้าผาอนัวเล็ว่าอย่าแผ่วเบา
“ัว็ไม่ไ้ร้อนนี่ เป็นอะไรหรอะมิวมิว”
“มิวสิบอว่าปวเอวอ่ะพี่” โมบายล์เอ่ยหน้าาใสื่อ
“ริหรอ”
เอปราหันไปหามิวสิ เธอเริ่มทำัวไม่ถูเมื่อพี่เายมือึ้นลูบเอวอเธออ้อมไปทา้านหลั นโอบเธอไ้สำเร็
“ปวรไหนหรอ ให้พี่นวให้มั้ย”
“ไม่เป็นไร่ะ” มิวสิปิเสธ
“เนี่ยๆ
มิวสิบอรนี้”
โมบายล์ลุึ้นแล้วเอามือี้ที่เอววาอัวเอ เอปรามอามแล้ว้มลมอที่บริเวเียวันอน้าๆ
“ปวหรอ?”
“อื้ม”
“เ็บมามั้ย
อโทษนะ”
ุัปันยิ้มแล้วใ้มือบีบนวให้ับมิวสิ ในอนนั้นปัสิร์ หนึ่ในเมมเบอร์ที่เสียัที่สุหันมาเห็นเ้า
“ว้าววว มีนแถวนี้ำลั่อเรือ ฮิ้วๆๆๆ”
และเสียอปั็ทำให้เมมเบอร์ทุนในบริเวนั้นหันมามอที่ทัู้่เป็นาเียว มิวสิ้มหน้าล้วยวามเินอายพลาีไปที่มืออนเป็นัปันให้หยุนวให้เธอไ้แล้ว
“มิวมิวอพี่ปวนี่นา
ไม่เป็นไรเี๋ยวพี่นวให้เอ”
เอปราระิบที่้าหูเบาๆท่ามลาเสียแวาพวเมมเบอร์ และนั่น็ทำให้ใบหน้าลมอมิวสิเปลี่ยนสีเป็นสีแอย่ารวเร็ว
พี่เอปรานี่นา อบทำให้เธอเินอยู่เรื่อย
“โมรู้สึเป็น้า
ไม่อยู่ละีว่า”
โมบายล์ว่าิลแล้ว็เินออไป สลับับาหวานที่เินเ้ามานั่้ามิวสิ ใบหน้าสวยอเ้าัวบูบึ้
“เป็นอะไรหรอพี่หวาน”
“ไม่ไ้เป็นไรหรอ
หุหินิหน่อยอ่ะ”
าหวานว่า สายาับ้อไปที่เมมเบอร์อีนที่ำลัยืนุยับปัอยู่
นั่นพี่อรนี่
“อนอรหรอ” เอปราถาม มือ็ยัสาละวนในารบีบนวให้มิวสิอยู่
“ป่าว”
เอปราลุไปนั่ที่้าๆาหวานแล้วลูบหัวปลอบอย่าเอ็นู
“อนันนานๆไม่ีนะ รีบๆีันล่ะ”
น้ำเสียอ่อนโยนนั้นทำให้มิวสิรู้สึหุหิ ัวเธอเอ็ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมถึหุหิ เธอยมือึ้นบีบเอวอัวเอ่อนเินออไปหาเนที่ำลันั่เล่นับนิ้อยู่
“พี่เอไม่เล่น้วยละหรอ” เนถาม
“ป่าว”
“แหมๆ
หน้าบูเป็นูปิาูเลยนะสิ”
“ูปิาูเป็นไไม่เยเห็น”
“เปรียบเปรยเว้ย”
“ุยไรัน” ปัสิร์เินเ้ามาสมทบว
“มิวสิอนพี่เอ”
“ไม่ไ้อนนะ” มิวสิแย้
“แหมะ ู็รู้น่าสิ พี่เอเล่นับพี่าหวานนานั้นเป็นปั ปั็หึ”
“พูอะไรอ่ะปั”
“่ามันเถอะ ว่าแ่ ่วยปั้วยรับ อนออนปั”
ปัเบะปาพร้อมับเพยิหน้าไปหาเนนิษ์ที่ำลันั่เล่นโทรศัพท์อยู่ับปูเป้ที่เล่นโทรศัพท์อยู่เ่นัน
“ไปทำอะไรให้อนออนล่ะ” มิวสิถาม
“ไม่รู้”
มิวสิส่ายหน้า ปัสิร์เป็นนื่อ เ้าั้นสึ่ึ เลยมัะโนเนนิษ์อนเอาบ่อยๆ แ่ทัู้่็เป็นู่ที่น่ารั สนิทัน ูแลัน เนนิษ์ทีู่แ็ร้าวับนอื่นลับอ่อนโยนให้ปัสิร์ะั้น
ไม่เหมือนนบาน
หึ ยันั่อยู่้วยันอยู่เลย
ไม่รู้หรือไว่าหุหิ
ารถ่ายรายารผ่านไปไ้้วยี เมมเบอร์ทุนพาันอบุทีมานทั้สไล์ลิส ่าแ่หน้า ผู้ับับ รวมถึ๊อบัเสร็เรียบร้อยแล้วึแยย้ายันึ้นรถู้เพื่อลับบริษัท
ทันทีที่แผ่นหลัอมิวสิสัมผัสับพนัพิ มิวสิ็ผล็อยหลับไป้วยวามอ่อนเพลีย รู้ัวอีที็มาถึบริษัทแล้ว และหมอนรออสีน้ำเิน็มาอยู่ที่รอบ้นออเธอไ้อย่าไร็ไม่รู้ รู้เพียแ่ว่าเ้าอหมอนรออนี้เป็นใร็เท่านั้น
พี่เอปรา... เอามาใส่ให้เธออนไหนัน
ิ อย่าิว่าแ่นี้เธอะหายหุหิหรอนะ
เ้าบริษัทไปแล้ว เมมเบอร์ทุน่า้อ้อมเพลหลัออัลบั้ม่อโยไม่มีเวลาพั เมื่อาร้อมสิ้นสุลที่เวลายี่สิบสามนาฬิาร เมมเบอร์ทั้16น็ล้มัวลนอนที่พื้นห้อ้อมทันทีอย่าไม่ไ้นัหมาย
มิวสิรู้สึว่าร่าายอเธอล้าไปหมทุส่วน ร่าายอเธอถูใ้านอย่าหนัาาร้อมเ้น ารถ่ายรายาร รวมถึ... เมื่อืน้วย
ไม่รู้เมื่อืนพี่เอปราไปเอาแรมาาไหนเยอะแยะ
เมมเบอร์เริ่มทยอยันลับบ้านลับหอเมื่อเวลายี่สิบสามนาฬิาสิบห้านาที ทั้ห้อ้อมึเหลือเพียแ่มิวสิและพี่น้ำหนึ่เ็วามเรียบร้อยอห้อเนื่อาเป็นเวรอทั้สอนั่นเอ
“สิๆ”
“ะ?”
“พี่อยารู้ว่าถ้าเราะ้อนที่เาิมาๆแบบมาๆเนี่ย วรพูยัไให้เาหายิมาอ่ะ”
นั่นไ ำถามยอฮิประำวันที่มิวสิไ้ยินมาเป็นรอบที่ห้า ทั้าารที่มาถามรๆับไปแสมแล่มฟัเาุยัน วันนี้เนนิษ์็อนปั พี่าหวาน็อนพี่อร พี่ไ่มุ็อนพี่ปูเป้ พี่แน็อน๋า พี่เนย็อนพี่น้ำหนึ่ วันนี้มันเป็นวันอนแห่าิหรือยัไัน ทำไมถึอนันไปอนันมาเือบทั้วละเนี่ย
“พี่น้ำหนึ่แ่ให้วามมั่นใับเา อธิบายให้เาฟั ให้เามั่นใในัวเราเท่านั้น ว่าแ่ ไปทำอะไรให้เาอนล่ะพี่”
“พี่แ่มัวแ่เล่นเม ไม่ไ้ยินเนยเรียแ่นั้น”
“สิว่าเมนส์พี่เามา้วยมั้”
น้ำหนึ่ยิ้ม ่อนที่เราทัู้่ะเินออไปาห้อ้อม
ที่ลานอรถ มิวสิเห็นพี่เอปราุยับพี่าหวาน เมื่อพี่เามอเห็นเธอแล้วึบอลาพี่าหวาน่อนะเินรมาหาเธอพร้อมับหยิบุแรถาระเป๋าาเเพื่อปลล็อรถ
มิวสิยัทำหน้าบู นระทั่พี่เอปราเอื้อมมือมาสัมผัสที่้นาอเธอ เธอึแสออ้วยสีหน้าใ
“พี่เอ!”
“อะไระมิวมิว”
“ับรถไปสิะ”
มิวสิ้มหน้าล้วยวามเินอายพลาับมือพี่เาไปวาไว้ที่เียร์ เอปรายยิ้ม่อนะเปิไฟเลี้ยวแล้วหัพวมาลัยเ้า้าทา
“พี่เออทำไม—“
รีมฝีบาที่ำลัยับเอ่ยำพูอมิวสิถูปิ้วยรีมฝีปาอนเป็นพี่ มิวสิผะถอยหลันหัวแทบมไปับพนัพิ เอปรายับูบอย่านุ่มนวล อ่อนโยน ไล่ิมวามหวานารีมฝีปาอนัวเล็ว่าอย่าเอาแ่ใ
เอปราปลเ็มัออแล้วโน้มัวเ้ามาใล้มาึ้น ยมือึ้นประอใบหน้าอมิวสิเพื่อใหู้บถนัึ้น ูบย้ำลไปอีรั้
มิวสิอบ... อบทุสัมผัสที่พี่เ้ามอบให้ ทั้ที่รีมฝีปา และมือเรียวที่ลูบไล้้นาอเธอ
รสูบอพี่เอปราหอมหวาน ทำให้เธอรู้สึเลิบเลิ้มทุรั้ที่ไ้ลิ้มลอ นรู้ัวอีทีมิวสิ็ยแนึ้นโอบรอบอพี่เาเสียแล้ว
เอปรา่อยๆผละูบออ ้อมอลึเ้าไปในวาอนรหน้าที่หลบสายาอเา้วยวามเินอาย
“อนพี่เรื่อาหวานหรอ”
มิวสิไม่อบแ่็ยัหลบสายา ใบหน้าลมนั้นูละม้ายล้ายลึับลูมะเือเทศสุ
“อรับาหวานทะเลาะัน พี่็แ่ปลอบาหวานเอ”
“รู้แล้วน่า สิห้ามพี่เอไม่ให้ไปลูบหัวเมมเบอร์นอื่นไม่ไ้หรอ”
เอปรายยิ้ม เายมือึ้นลูบศีรษะอมิวสิเบาๆ
“ที่แท้็หวนี่เอ”
“ไม่ไ้หวนะ”
มิวสิย่นิ้ว เอปราึใ้นิ้วี้ิ้มไปที่หัวิ้วที่ำลัะมวันให้ลาย่อนะย้ายำแหน่มือมาลูบแ้มอมิวสิ
“พี่อโทษน้า ถึพี่ะลูบหัวปลอบเมมเบอร์นอื่น แ่เวลาที่ปลอบสิ พี่็ไม่ไ้ทำแ่ลูบหัวหรอนะ”
“พี่เอ!”
นัวเล็โพล่ออมา้วยวามเินสุี เอปราหัวเราะแล้วึลับไปนั่หลัร เอื้อมหยิบเ็มัมาาไว้แล้วเอ่ย
มิวสิรู้สึว่าพี่เอปราทำให้หัวใอเธอทำานหนัเป็นรั้ที่ร้อยอวัน
“สสัยืนนี้้อ้าบ้านสิอีแล้วสินะ”
ผลงานอื่นๆ ของ pixppd ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ pixppd
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น